Je lijf weet het eerder dan jij | De Gezinspsycholoog

We zijn er zó goed in geworden om sterk te zijn.
Nog even volhouden, niet zeuren, gewoon doorgaan.
Tot je lichaam zegt: nu jij even.
In deze blog vertel ik waarom luisteren naar je lijf misschien wel de belangrijkste vorm van zelfzorg is die er bestaat. 🌿 

Je lijf weet het eerder dan jij

Misschien wel mijn grootste levensles van de afgelopen jaren:
leren luisteren naar mijn lijf.

Ik was jarenlang de koningin van “gewoon doorgaan”. 👑
Nog even dit, nog even dat.
Niet te veel zeuren, niet moeilijk doen, gewoon sterk zijn.
Want dat hoort toch een beetje bij het leven — en zeker bij het moederschap.

Tot mijn lichaam op een dag zei: “nu jij even.”

💛 Je lichaam weet eerder wat er aan de hand is

Het klinkt misschien cliché, maar je lijf liegt niet.
Terwijl mijn hoofd druk bezig was met lijstjes, verantwoordelijkheden en verwachtingen,
had mijn lichaam allang door dat ik over m’n grenzen ging.

🌀 Spanning in mijn schouders? → ik droeg te veel.
🤍 Buikpijn? → iets lag me emotioneel zwaar.
💫 Hoofdpijn? → overprikkeling.
💧 Tranen? → ontlading, geen zwakte.

Ons lichaam praat.
Maar wij — zeker als moeders, helpers, regelneven van het gezin —
zijn verleerd om te luisteren.

Waarom dit gebeurt

Als we te lang doorgaan,
staat ons stresssysteem (de HPA-as, voor wie het graag technisch wil 😉) constant ‘aan’.
Je lichaam maakt stresshormonen aan, je spieren spannen zich,
en je brein gaat in overlevingsmodus.

En het lastige is: dat voelt vertrouwd.
Tot je ineens merkt dat je hoofd vol is, je geduld op is
en je lijf letterlijk zegt: stop.

De kunst van luisteren

Ik probeer tegenwoordig bewuster stil te staan.
Niet alleen bij wat ik denk, maar bij wat ik vóél.
Dat lukt niet altijd — ik blijf koppig 😅 —
maar het levert me rust op.

Want luisteren naar je lichaam is niet zweverig,
het is pure zelfzorg.
Het is zeggen: “ik hoor je” — tegen jezelf.

Soms betekent dat even wandelen.
Soms een traan laten.
Soms gewoon toegeven dat het even genoeg is geweest.

En het gekke?
Hoe beter ik luister, hoe meer ruimte er ontstaat —
voor rust, verbinding en plezier.

💛 Mini-oefening

Sluit even je ogen.
Voel waar het vandaag gespannen is.
Je schouders, je kaak, je buik?
Adem daar rustig naartoe.
Niet oplossen. Gewoon opmerken.

Dat is waar verbinding begint:
niet met meer denken,
maar met voelen wat er al is. 🌿

Herken je dit?
Laat me weten wat jouw lichaam jou weleens probeert te vertellen.
Herkenning alleen al kan helpend zijn. 💬

Liefs,
Evi 💞

📘 Wil je verder lezen over hoe stress, emoties en verbinding in gezinnen werken?
Lees ook mijn blog [Wat je denkt, voel je — en dat voelen je kinderen ook]
of ontdek mijn aanbod zodat jij ook weer Lekker in je Vel gaat zitten (we starten in januari 2026!)