Als klein meisje vond ik het altijd al belangrijk wat anderen van mij dachten en natuurlijk wilde ik alles goed doen. Dat betekent voor mij, alles tot in de puntjes goed doen. Ik wil een goede echtgenote zijn en een hele goede moeder, maar ik wil ook op een hoog niveau mijn werk als psychologe doen. Daarnaast ben ik een huismus die het ook nog eens belangrijk vind dat het ook daar goed draait en netjes is. Je snapt nu wellicht al dat ik niemand heb om mij te helpen, want in mijn hoofd moet ik dat allemaal zelf doen. 

In september '22 gaf mijn lichaam aan dat het wel even welletjes was. Ik kreeg paniekaanvallen als ik naar mijn werk reed, had veel last van hoofdpijn, ik sliep slecht, moest veel huilen. Korte samenvatting, het leven overweldigde mij en ik had even het overzicht niet meer. 

Ik had al een tijdje in mijn hoofd dat ik de dingen anders wou doen maar de waan van de dag zorgde ervoor dat ik daar geen prioriteit aan gaf. In september '22 werd dat anders. Ik besliste dat ik mij niet meer zo wilde voelen en snapte dat ik de dingen anders moest gaan doen. 

Ik ben op zoek gegaan naar hulp maar dat bleek nog niet zo simpel. Ik ben zelf gaan analyseren en heb aanpassingen gedaan in mijn levenswijze en kan zeggen dat ik nu het evenwicht heb gevonden die ervoor zorgt dat ik op weg ben naar de beste versie van mezelf en daar ben ik best trots op.  Dat betekent nu dus ook dat ik mijn eigen ervaringen met mijn passie als psycholoog, het werken met gezinnen, ga combineren op zelfstandige basis en daar krijg ik energie van!