Wat je denkt, dat voel je... en je kinderen ook.
Er zijn van die dagen dat het thuis nét wat sneller botst.
Niemand luistert echt, jij voelt je geïrriteerd en de sfeer is… gespannen. 😣
En als je dan probeert uit te vinden waarom, kom je er niet goed uit.
Want er is eigenlijk “niets aan de hand”.
Toch is er iets dat je niet kunt zien, maar dat wél voelbaar is:
de onzichtbare invloed van jouw gedachten.
1. Gedachten zijn als onzichtbare ruis
Iedere ouder kent ze:
“Ik doe het niet goed genoeg.”
“Ze luisteren nooit.”
“Het is hier altijd chaos.”
Het lijken maar zinnen in je hoofd, maar je lichaam reageert erop alsof ze écht waar zijn.
Als jij denkt “ik kan dit niet meer”, verhoogt je stresssysteem de spanning in je lijf — je hartslag gaat omhoog, je ademhaling versnelt, je stem wordt scherper.
Kinderen voelen dat direct. Niet omdat ze jouw gedachten kunnen lezen, maar omdat hun brein zich automatisch afstemt op het jouwe.
2. De wetenschap erachter: hoe we elkaars emoties spiegelen
In onze hersenen werken spiegelneuronen en andere emotienetwerken samen.
Ze zorgen ervoor dat we vanzelf aanvoelen wat een ander voelt —
we ‘spiegelen’ elkaars stemming, houding en energie.
👉 Als jij lacht, lacht je kind mee.
👉 Als jij gespannen bent, spant hun lijfje ook aan.
👉 En als jij zucht en ontspant… volgt je kind meestal vanzelf.
Het brein van kinderen leert via afstemming.
Dat heet co-regulatie: jouw kalmte wordt hun anker.
Ze lenen als het ware jouw rust, totdat ze leren om zelf te reguleren.
Hun zenuwstelsel leest continu:
“Is mama of papa ontspannen en veilig?”
Als het antwoord ‘nee’ is, gaat hun eigen stress-systeem mee omhoog.
Niet omdat ze lastig doen, maar omdat hun lijf jouw spanning voelt.
3. Hoe het brein van kinderen (en pubers) werkt
Bij jonge kinderen is het hersendeel dat emoties reguleert – de prefrontale cortex – nog volop in ontwikkeling.
Bij pubers is dat gebied zelfs tijdelijk minder actief, terwijl het emotiecentrum (de amygdala) juist extra gevoelig is. Daarom reageren ze sneller, intenser en lijken ze soms “overdreven”.
Ze kunnen jouw woorden nog niet altijd logisch verwerken, maar ze voelen jouw stemming wél haarfijn aan.
Je kunt dus zeggen wat je wilt, maar het is vooral de energie waarmee je iets zegt die binnenkomt.
4. Wat kun je doen om rustiger energie over te brengen?
- Merk op wat je denkt.
Word nieuwsgierig in plaats van kritisch.
Denk: “Hé, daar is die gedachte weer,” in plaats van “zie je wel, ik doe het fout.” - Adem bewust uit.
Een trage uitademing vertelt je brein (en dat van je kind): “We zijn veilig.” - Gebruik een zachte toon.
Rustige woorden openen meer dan harde waarheden. Je kind hoort de klank eerder dan de inhoud. - Herstel als het misgaat. Iedere ouder verliest wel eens de kalmte.
Zeg daarna: “Dat was niet rustig van mij. Laten we opnieuw proberen.” Zo leer je je kind dat emoties niet gevaarlijk zijn — ze komen en gaan.
5. Samenvattend
Je gedachten zijn geen bijzaak — ze vormen de toon waarop jouw gezin meebeweegt.
Als jij leert je eigen hoofd te vertragen, zakt de spanning in huis bijna vanzelf.
Want rust in het gezin begint bij rust in jouw brein. 💛
✨ Wil je hier dieper op ingaan?
In mijn nieuwste e-book “Rust in de Puberteit” ontdek je hoe je:
- de rust in jezelf herstelt,
- beter afstemt op het brein van je kind,
- en stap voor stap de verbinding terugbrengt — ook als het stormt thuis.
Liefs Evi 💞
